Nowennę Pompejańską po raz pierwszy odmówiłam w 2010 r., kiedy matura mojego syna była zagrożona. Pani pedagog stwierdziła, że syn nie zda matury. Byłam zdruzgotana, nie byłam w stanie myśleć racjonalnie. Postanowiłam wspomóc syna, najpierw część błagalna przez 27 dni, a następnie część dziękczynna również przez 27 dni. Czasem prosiłam Maryję, aby pozwoliła mi dokończyć trzecią część różańca: radosną, bolesną lub chwalebną po 24 w nocy. Skończyłam Nowennę zaczęła się matura, ustne egzaminy syn zdawał, teraz tylko długie czekanie na wyniki pisemnych egzaminów. Królowa Różańca Świętego dotrzymała obietnicy, wszystkie egzaminy zdał pozytywnie. Byłam najszczęśliwszą z matek. Dwa lata wcześniej nie radowałam się z pięknie zdanej matury starszego syna, tak jak z tej wspomaganej przez Maryję. Od 5 października 2013 r., od wspomnienia św. Faustyny, odmówiłam kolejną Nowennę, tym razem w swojej intencji, ponieważ wydłużał się termin uzyskania wyników mammograficznych, niepokoiłam się i za namową Lidii Wajdzik propagatorki Nowenny Pompejańskiej błagałam i następnie dziękowałam Królową Różańca Świętego, aby podjęto właściwe leczenie mojej piersi. Pozostałe wyniki USG i biopsji uzyskałam w terminach niezwłocznych i byłam kierowana do kolejnych specjalistów. Spotkałam lekarzy i personel pielęgniarski, którzy w tym trudnym momencie wspierają mnie w chorobie, z niezwykłym taktem. Ponadto spotykam się z ogromną życzliwością osób, które pomagają mi w wyborze peruki, w uzyskaniu porad o niepełnosprawności, pomocy w kwestii ubezpieczeń. Na onkologii spotkałam dwie pacjentki, które stwierdziły tak właśnie działa Nowenna do Matki z Pompei. Wszędzie czuję opiekę Matki Bożej, dlatego gdzie mogę apostołuję i przekazuję chorym na onkologii broszurkę Nowenny Pompejańskiej wydanej przez Apostolstwo Dobrej Śmierci w Górce Klasztornej (mail: biuro@apostolstwo.pl). Jestem w trakcie leczenia, ufam Bogu i wstawiennictwu Maryi oraz dalej modlę się Nowenną Pompejańską w Bogu wiadomej sprawie.

Radom, 10 stycznia 2014 r.