Już czterdziesty pierwszy raz wspinamy się na to Wzgórze by być bliżej Nieba. 41. spotkanie Pogotowia Modlitewnego z Królową Różańca Świętego odbyło się 2 grudnia 2011 roku na Kaplicówce. Maryja zaprosiła w tym dniu bardzo dużo wiernych i kilkanaście kapłanów.

Po serdecznym i ciepłym powitaniu rozpoczęliśmy czuwanie modlitewne. Wcześniej grupę modlitewną prowadził Andrzej Poloczek z Apostolstwa Trzeźwej Rodziny.

Przed nami ukazały się kolejne obrazy poszczególnych tajemnic różańcowych. Na nowo odkrywaliśmy głębie i znaczenie pozdrowień w adwentowym czasie czuwania i oczekiwania na przyjście Pana. Rodziła się w nas nowa nadzieja i nowa radość, rozpalały się serca płomieniem Bożej i Macierzyńskiej miłości. Zapatrzeni w wizerunki świętych, doznawaliśmy wartości modlitwy, która w jednym duchu gromadzi nas w niezapomniany tym razem adwentowy wieczór. I znowu gdzieś pojawia się i rodzi się pytanie, co łączy tą coraz trwalszą i tak liczną wspólnotę modlących się ludzi? Dlaczego nie liczą czasu, nie narzekają, nie przeliczają zużyte paliwo na złotówki? Dlaczego nie pytają, za ile, co ja z tego będę miał? To jest ekonomia Boża, i Boża logika, wszyscy mamy skarbiec w niebie, i tam gromadzimy to co najważniejsze dla naszego zbawienia: nasze drobne ofiary, trud i wysiłek, które procentują i strumieniami łask spływają do naszych serc, do naszych rodzin, oczyszczają z fałszu, zakłamania i niepokoju.. Te myśli i te refleksje pojawiają się po tych głębokich przeżyciach wspólnych spotkań, wspólnych modlitw i wspólnej Eucharystii. Świadectwo pielgrzyma Janusza jeszcze bardziej utrwaliło w nas sens modlitwy, modlitwy różańcowej, która ocala, uzdrawia i umacnia naszą wiarę.

Jest już 21,oo, godzina, która napełnia nasze serca największym pragnieniem spotkania z Jezusem Eucharystycznym. To otwarcie nieba, które obdarowuje największym darem, którym jest nasz Pan. W ciszy serca wsłuchujemy się w słowo Boże, które karmi nas i przygotowuje na spotkanie z Jezusem.

Homilia wygłoszona przez ks. kan. Andrzeja Wieliczkę – proboszcza z Kończyk Wielkich ubogaciła nas ewangelicznym przesłaniem. Ksiądz Andrzej wzruszał swoim rozważaniem i ukazywał na fascynującą moc jaką niesie nasza wiara katolicka. Kilkakrotnie podkreślał znaczenie i moc modlitwy, ukazując też świętość tego miejsca, które gromadzi tylu ludzi i tylu kapłanów. Ukazywał też na jakiej bazie to dzieło się rozwija. Tą bazą jest Kościół i parafia św. Ap. Piotra i Pawła w Skoczowie, bo Ci Apostołowie to kamienie węgielne naszej wiary. Piotr skała, Krzyż na Kaplicówce znak naszej wiary i odkupionej miłości Boga, Św. Paweł, Apostoł Narodów, wędrujący apostoł, jak wędrujący był nasz ukochany błogosławiony Jan Paweł II, kontynuował ksiądz ukazując na te symbole i wartości, które nas łączą i gromadzą. Kapłan ukazywał to Wzgórze, jako płonące modlitwą, wybrane i uświęcone obecnością świętych. Podkreślił też, że Kościół jest naszym Domem, to właśnie hasło jest otwarciem naszego roku liturgicznego w Kościele. Pokochajmy nasz Dom, nasz Kościół – jeszcze mocniej nawoływał.

W takiej atmosferze odczytaliśmy modlitwę wiernych, ofiarując Bogu wszystko co dla nas najdroższe, nasze życie, nasze rodziny, kapłanów, Ojczyznę i tych, którzy najbardziej

potrzebują naszej ofiary i pomocy.

Ubogaceni Eucharystią, tym największym wydarzeniem dnia, powracaliśmy do naszych domów, rodzin, zakładów pracy niosąc Dobrą Nowinę o Zbawieniu.

Dziękujemy Ci Panie, za to spotkanie, za Twoją Matkę, która nas tutaj gromadzi z tą 

 Wspólnotą, która nas umacnia i za świadectwa, które ubogacają naszą wiarę. Dziękujemy Ci za te godziny, które łączą nas z Niebem. Dziękujemy Ci za te nieskończone łaski, które otrzymujemy. Dziękujemy Ci za Kościół nasz Dom. 

Szukaj nas Panie na tych adwentowych drogach… Maryjo oświecaj nam drogi naszego życia. Zapalaj swoją Adwentową świecę w naszych sercach.

Twój pielgrzym