Kolejne, a jakże inne. Rozpoczynam Nowy Rok z Maryją! To ogromna łaska, wchodzić w nieznaną przestrzeń czasu bezpiecznie, bo z Matką. W mojej świadomości rysuje się droga, Bogu tylko znana, ale przecież Maryja zawsze do Niego prowadzi.

Atmosfera podniosła, oczy skierowane na wizerunek Pani Pompejańskiej, na Świętego Jana Sarkandra, Ojca Świętego Jana Pawła II, który dotykał tego miejsca swoją Osobą i swoim błogosławieństwem. I ta wspólnota, która gromadzi się co miesiąc, a ja w niej, nie jestem sama, tu łączę swoje myśli i pragnienia z innymi. Bardzo przeżywam to oczekiwanie na adorację. Jest to dla mnie wielka i niepojęta Tajemnica, ale wiem, że Jezus jest z nami, bo tak powiedział, wiem z mojej wiary, że Słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami i to mocą wiary, Bóg wyzwala we mnie pragnienie z Nim spotkania.

Rozważania różańcowe odrywają moją drogę do Boga, poprzez te tajemnice staję bliżej Boga, ofiaruję wszystko co mam, co jest radością i smutkiem, co wyzwala cierpienie i niesie nadzieje. Te wewnętrzne rozmyślania, pomagają mi lepiej zrozumieć siebie i rzeczywistość, która mnie otacza. Przede wszystkim wycisza, otwiera na głos Boga. Jestem wzruszona, świadectwami ludzi, którzy odkryli moc Bożą przez Maryję i dzielą się swymi doświadczeniami, inni proszą o modlitwę za chorych, potrzebujących, o ratunek dla rozpadających się małżeństw, o silną wiarę dla swoich dzieci mieszkających poza granicami kraju. Doświadczam wtedy radości, że ludzkie problemy stają się w obliczu Boga tak ważne. Tym razem to wzgórze kojarzy mi się ze Wzgórzem na Kriżewac, tam też jest Krzyż, a na nim Matka Boża, ta sama Matka swoich dzieci.

  Homilię ks.Marian Kubecki, proboszcz z Dębowca poświęcił Matce Bożej z Guadalupe, Matce, która chroni poczęte ludzkie życie, Matce, której objawienia w Guadalupe pomogły ludom Mezoameryki uwierzyć w Chrystusa, który dla naszego zbawienia złożył krwawą ofiarę na krzyżu i zajaśniał blaskiem zmartwychwstania.

Z usłyszanych słów w naszej pamięci rysowały się najpiękniejsze obrazy związane z ziemią meksykańską i całą historią Jej cudownych objawień. Jakże pasują tu słowa modlitwy Jana Pawła II wypowiedziane przed Cudownym Wizerunkiem w Guadalupe: Dziewico Niepokalana, Matko Boga Prawdziwego i Matko Kościoła, która z tego miejsca okazujesz swoją łaskawość i litość tym wszystkim , którzy się chronią pod Twoją opiekę, usłysz modlitwę, którą zanosimy do Ciebie z dziecięcą ufnością, i przedstaw ją Twemu Synowi Jezusowi, jedynemu naszemu Odkupicielowi. Użycz pokoju, sprawiedliwości i pomyślności naszym narodom, bo wszystko co mamy i to czym jesteśmy Twej troskliwości powierzamy, Pani i Matko nasza. Chcemy być całkowicie Twoimi i z Tobą iść drogą doskonałej wierności wobec Jezusa Chrystusa, w Jego Kościele; prowadź nas zawsze miłościwie za rękę. Użycz naszym ogniskom domowym łaski miłości i szacunku do budującego się życia; niech je przyjmują z taką samą miłością, jak Ty poczęłaś w łonie Syna Bożego. Dziewico Święta, Maryjo, Matko pięknej miłości, wspomagaj nasze rodziny, by zawsze trwały w jedności, i błogosław wychowaniu naszych dzieci. Nadziejo nasza, wejrzyj na nas litościwie, naucz nas dążyć zawsze do Jezusa, a jeśli upadamy, pomóż nam powstać i wrócić do Niego przez wyznanie naszych win i naszych grzechów w sakramencie pokuty, który napełnia duszę spokojem. Błagamy Ciebie użycz nam wielkiej miłości do wszystkich sakramentów świętych, które stanowią znaki, jakie Twój Syn nam zostawił na ziemi. W ten sposób, Matko Najświętsza, z pokojem Bożym w sumieniu, z sercem wolnym od złości i nienawiści, będziemy mogli nieść wszystkim prawdziwą radość i prawdziwy pokój, które pochodzą od Twego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen”.

Kończąc tą piękną modlitwą, naszego Wielkiego Rodaka Jana Pawła II, zapraszamy Cię Matko, do naszych serc, do mojego serca, na każdy dzień 2011 roku. 

Pielgrzym