NIEPOKALANA - Gazetka Parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny Nr 31 - wrzesień 2007

Zbliża się październik, miesiąc Różańca Świętego. Z tej okazji pragnę przybliżyć Państwu jedno z wielu sanktuariów poświęconych Matce Bożej.

W zachodnich Włoszech, nad Morzem Tyreńskim, u stóp słynnego wulkanu Wezuwiusz znajduje się niewielkie, ale słynne, starożytne miasteczko Pompea. Założone przez Greków, zniszczone przez Wezuwiusz i zasypane jego popiołami. Do tego miejsca, w październiku 1872 roku przybył w interesach Bartolo Longo - adwokat, ateista. Po zakończeniu pracy, przygnębiony i niespokojny udał się na spacer do Doliny Pompejańskiej. Tam oświecony Łaską Bożą, zwrócił się do Stwórcy z pytaniem, co ma zrobić by osiągnąć spokój sumienia i odpokutować za grzechy. 

Usłyszał wtedy głos płynący z głębi serca: „Jeżeli pragniesz spokoju duszy i kiedyś jej zbawienia, rozszerzaj nabożeństwo Różańca Świętego, bo ten, kto to czyni, nigdy nie zginie. Tak obiecała Matka Boża św. Dominikowi.”

Ten głos przemienił duszę Bartolo Longo. Z zatwardziałego grzesznika i ateisty stał się człowiekiem pobożnym i miłosiernym. Zrezygnował z praktyki prawniczej i zajął się popularyzacją modlitwy Różańcowej. Założył Bractwo Różańca Świętego.

Rozpoczął nowy rozdział swojego życia, poświęcony wielkiemu przedsięwzięciu: wzniesieniu obok rzymskiej Pompei nowego miasta z sanktuarium Matki Bożej Różańcowej, sierocińcami, instytutami wychowawczymi i szkołami. Swoje dzieło rozpoczął od budowy świątyni, w której miał być umieszczony cudowny obraz Matki Bożej Różańcowej sprowadzony do Pompei 13 listopada 1875 roku. 

Za przyczyną Matki Bożej Różańcowej, było w tym czasie w Neapolu kilka cudownych uzdrowień. To spowodowało, że ludzie okolicznych wiosek i miasteczek chętnie włączyli się w dzieło budowy sanktuarium. Po zakończeniu budowy świątyni w 1894 roku ofiarowano ją jako dar jubileuszowy papieżowi Leonowi XIII, który przyjął go z radością, wyniósł kościół do godności bazyliki, a 4 maja 1901 roku ogłosił świątynię sanktuarium papieskim.

Sława łask i cudów doznawanych za przyczyną Maryi z Pompei wciąż rosła. Pielgrzymi szukający u Niej wsparcia, pociechy, ratunku, a czasem i cudu, nie przybywali tu na darmo. Odnotowano wiele cudownych uzdrowień m.in. dziewczynki z Neapolu - Fortunatiny Agrelli. 

Nieuleczalnie chorej Fortunatinie objawiła się Matka Boża i powiedziała: „Zwracałaś się do Mnie różnymi tytułami i zawsze otrzymywałaś moje łaski. Teraz wzywasz Mnie tytułem, który jest mi najmilszy: „Królowa Różańca Świętego”, dlatego nie mogę odmówić twojej prośbie. Odpraw 3 nowenny różańcowe z prośbą i 3 nowenny z podziękowaniem”.

Był to początek nabożeństwa zwanego „nowenną nie do odparcia”, które polegało na odmawianiu cząstki różańca przez 54 dni.

Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w Pompei do dziś przyciąga liczne rzesze pielgrzymów.

Anna Wojnicz